Duurzame missie: van verdampende druppel naar vruchtbare plas

Ecorexia. Dat is een term die ik voor het eerst hoorde tijdens een presentatie van Babette Porceleyn, schrijfster van het boek De Verborgen Impact. Simpel gezegd is ecorexia het volledig doorslaan in de drang om alles duurzaam te doen. Zo erg dat je er volledig in opgaat en in staat bent alles en iedereen die dat niet doet van repliek te dienen. Te veroordelen zelfs. Ook je meest dierbare personen.

Extreme veganisten

Waar trek je de grens? Ik zit zelf in diverse vegan groepen en ik schrik soms van de extreem activistische toon waarop mensen elkaar aanspreken. Bijvoorbeeld wanneer met de nodige moeite uit respect voor een onwetende schoonmoeder toch het door haar gemaakte stoofpotje wordt opgegeten. Of de vijandigheid richting iemand die de gelatine over het hoofd had gezien bij het smikkelen van een onschuldig snoepje. Bijna eng gewoon. Net zoals vele andere vormen van extremisme. Een aantal - gelukkig ook hier een kleine groep - veganisten kunnen er ook een handje van.

Eerst je kleding 'opmaken'

Inmiddels koop ik ook mijn kleding duurzaam. Vegan zelfs. Er komt geen kind noch dier aan te pas als het gaat om de kleding die ik draag. Tenminste, mijn nieuwe kleding. Inmiddels ben ik een stuk wijzer over de fashionindustrie. Ik realiseer me dondersgoed hoe kleding tot stand komt. Heb daar op mijn eigen blog zelfs uitgebreid aandacht aan besteed. Aan die misstanden doe ik niet meer mee. Ik koop nu al mijn kleding vegan. Van trui tot sokken. Tegelijkertijd ontkom ik er niet aan om gewoon mijn kleding te dragen die ik voor mijn veganperiode al had. Ik heb die kleren nu eenmaal en wat nog goed is weggooien, komt zeker niet voor in mijn duurzame woordenboek.

Duurzaam is (nog) luxe

Daarbij komt dat ik een gezegend mens ben. Ik heb een baan in de klimaatsector en verdien daarnaast wat bij met mijn eigen blog over en visie op mens, natuur en klimaat. Ik verdien dus wel een beetje geld. Genoeg om duurzame keuzes te maken, minder duurzame kansen te laten schieten en daarvoor soms wel iets meer voor moeten te betalen. Duurzame keuzes zijn namelijk gewoon duurder. Daar kan je veel argumenten tegenover zetten, maar voorlopig is duurzaam meestal duurder en vervuiling vooral nog veel goedkoper.

Duurzaamheid geen prioriteit in bijstandsgezinnen

'We' moeten daarom accepteren dat nog niet iedereen klaar is om duurzame stappen te maken. Iemand die van de bijstand moet rondkomen kan je niet vragen om een Kuyichi-broek te kopen van € 110,- of duurdere levensmiddelen aan te schaffen. De prijs van 1,5 liter gezonde sinaasappelsap is immers duurder dan de suikerbom Coca-Cola. Het eigen huismerk cola is zelfs nog goedkoper. Dat de kwaliteit van duurzame producten vaak beter is, is niet relevant als je kinderen met honger naar school gaan.

In deze arme groep zitten ook genoeg mensen die heel, heel diep in hun hart en gedachten weten dat het beter kan en moet. Maar al die gedachten komen na het stillen van de honger en het betalen van de huur. Als je op de kleintjes moet letten, let je op de prijs en niet op kwaliteit. Niet op vegan, niet op Return to Sender, niet op Tesla, niet op de Vegetarische Slager. Wie duurzaam niet kan betalen, zal zich anders gedragen en dus anders inkopen.

Het goede voorbeeld en veel geduld

Duurzaam doen vergt dus nog de nodige tijd. Het vergt educatie en geduld. Wij 'klimaatrakkers' moeten accepteren dat verandering niet zonder slag of stoot gaat en al zeker niet zonder weerstand. Het enige wat we kunnen doen is geloven in onze missie. Die missie moeten we op een zo inspirerende mogelijke manier blijven verkondigen. En erop blijven vertrouwen dat we mensen raken. Door geduld en herhaling van successen zullen meer mensen ons goede voorbeeld volgen.

Vruchtbaar plasje

Ik ben allang niet meer de druppel op een gloeiende plaat. Ik ben met jou het plasje dat de vruchtbare bodem voedt. De boom groeit, maar eerst moeten we onze wortels versterken en voet aan de grond krijgen. Vanaf dat moment kunnen we groeien naar ongekende duurzame hoogtes.

Als we steeds meer tegengewicht bieden met zijn allen, gaan we ons doel bereiken. Veel sneller dan je misschien denkt: als een domino-effect.

Ik ben Randy Gasper-Rothengatter. Met mijn duurzame community Expeditie Flow schrijf ik over verschillende thematieken op gebied van duurzaamheid. Daarbij staat de verbinding tussen mens, natuur en klimaat centraal. De blogs prikkelen je altijd om op zoek te gaan naar (iets in) jezelf.

---