De mens in transitie: de wereld van het nieuwe hebben

Al enige tijd ben ik met mijn eigen blog bezig met het organiseren van reizen naar jezelf. De zoektocht naar jezelf kan een ware expeditie zijn. Een expeditie is vaak een intensieve reis vol confrontaties en zelfreflecties, met momenten dat je denkt: waar ben ik in vredesnaam aan begonnen?

In aanraking met je intuïtie

Je wordt uitgedaagd om buiten je comfortzone op zoek te gaan naar je ware ik, je innerlijke kracht. Op het moment dat je denkt dat het bijna niet heftiger kan volgt de grootste ontmoeting met jezelf. Je ontdekt dan altijd iets wat je in de moeilijkste situaties verder brengt: je intuïtie. Op het moment dat je vanuit je intuïtie beslissingen durft te nemen, neem je beslissingen vanuit je diepste zelf. Je boekt daarmee hoe dan ook altijd resultaat: je volgt namelijk jouw hart. Dat maakt je enorm trots en je zelfvertrouwen groeit hiervan.

Mijn intuïtie, mijn eigen pad

Ik geloof sterk dat ik mensen samen met de natuur kan leiden naar hun ware ik en hun diepste gevoel. Ik geloof dat ik ze kan leiden naar dát instrument dat door onze maatschappij volledig wordt uitgeschakeld: hun intuïtie. Daarvoor gaan we dus terug naar onze natuur. De basis van ons bestaan. Achter de schermen ben ik druk bezig met het verder ontwikkelen van mijn idee. De reden waarom ik dit overigens doe is omdat ikzelf inmiddels wel durf te vertrouwen op mijn intuïtie. Als ik door al het lawaai van alledag, onze luidruchtige maatschappij, naar de signalen luister, dan is dit mijn pad.

De mens in transitie

Het vergt nog wat denkwerk, maar we komen steeds dichterbij het punt dat de mensen durven te kiezen voor het belang van Moeder Natuur en dus ook Moeder Aarde. Wat veelal vergeten wordt in de complexe vraagstukken van de energietransitie is naar mijn bescheiden mening de transitie van de mensen zelf. Er is zoveel gaande om ons heen. Er is een enorme technologische ontwikkeling, er zijn enorm veel maatschappelijke bemoeienissen, er zijn zoveel dingen die eindig zijn. Zoveel informatie en zoveel veranderen, dat de mensen het amper nog kunnen verwerken.

Steeds meer mensen met burn-out klachten

Het tempo ligt enorm hoog. Voor één op de zeven mensen in Nederland en voor één op de vijf Millennials ligt dat tempo zelfs drastisch te hoog. Deze mensen kampen met burn-out klachten. Dat zijn er zo’n 1 miljoen van de werkende menigte. De oorzaken zijn heel divers. Organisaties die winst over ruggen van personeel maken, eeuwenoude banen die door automatisering of door nieuwe markten ophouden te bestaan, latten die voor werkenden extreem hoog wordt gelegd, dat de druk onmenselijk wordt en wat te denken van de vele veranderingen die we op allerlei vlakken doormaken. Geen wonder dat we het even niet meer zien. Burn-out is inmiddels beroepsziekte nummer één.

De prijs van onze welvaart

Terwijl we hard werken en er soms aan kapot gaan, is er ook een enorme welvaart gaande. In mijn vorige blog hier maakte ik mij daar nogal bezorgd over. We betalen niet alleen de prijs met ons welzijn, we betalen ook de prijs van onze footprint. Niet hier, hoor. Hier halen we gerust goedkope troep van de Action en mensonterende kleding van de Primark. Dat we met onze footprint de prijs neerleggen bij lagelonenlanden als China of Bangladesh, deert ons voor het gemak niet. Ook niet dat daar de extreem vervuilende fabrieken onze producten onder extreem vervuilende omstandigheden produceren. Moeder Aarde betaalt dus de prijs van ons gedrag.

We share because we care

Beetje bij beetje worden we ons ervan bewust dat we niet heel goed met Moeder Aarde omgaan. Dat we over-consumeren. Of het nu om kleding, vlees, of de rest van de spullen gaat. En dat het niet langer draait om bezit, maar om wat er echt toedoet: geluk, gezondheid, liefde, plezier… Daar hebben we niet langer heel veel voor nodig. Sterker nog. We gaan steeds meer delen. Hebben we toch nog iets van Facebook geleerd. Delen is het nieuwe hebben. Bewustzijn is het nieuwe hebben. Solidair en samen zijn is het nieuwe hebben.

Zo ontstaan nieuwe community’s en nieuwe werelden, where we share because we care. Dat is in elk geval de expeditie die ik nu beleef. Een route die ongetwijfeld vol hobbels en tegenslagen zal verlopen, maar de bestemming is bekend. En die lijkt verdacht veel op mijn paradijs.

Dat zegt tenminste mijn intuïtie. Zo voel ik dat.

Ik ben Randy Gasper-Rothengatter. Met mijn duurzame community Expeditie Flow schrijf ik over verschillende thematieken op gebied van duurzaamheid. Daarbij staat de verbinding tussen mens, natuur en klimaat centraal. De blogs prikkelen je altijd om op zoek te gaan naar (iets in) jezelf.

---